Listen to Episode

Read Episode Transcript

ไทยนี้รักสงบถูกต้องแล้วก็จะพูดแบบนี้เสมอและญี่ปุ่นไม่รักสงบญี่ปุ่นไม่รักสงบครับจะมีประเทศได้ ที่ใช้คำขวัญของประเทศว่าแสนยานุภาพเกรียงไกรเข้าไปเพราะพื้นที่ตรงนั้นอุดมไปด้วยท่านฮิ และน้ำมันทั้งกองทัพและเศรษฐกิจจะเติบโตไม่ได้ถ้าไม่มีถ่านหินและไม่มีน้ำมันห้าปีรื้อฟื้นตัวเองกลับมาได้จากแผ่นดินไหวเพราะตอนนี้ญี่ปุ่นคือใส่สูทผูกไทด์นะฮะขึ้นไปอยู่ในที่ประชุมนี้คือโมเดิร์นและญี่ปุ่นคือหนึ่งในมหาอำนาจแล้วใช้วิธีอะไรครับห้าสถาปนาจักรพรรดิหุ่นเชิดจักรพรรดิองค์สุดท้ายของจีนชื่ออะไรนะไอ้สินสวยหล่อผู้อีญี่ปุ่นเทรนด์ทหารด้วยแนวกรีซฝรั่งเศสอเมริกันอาวุธแข็งแกร่งมาก ส่วนใครจะบอกว่าอุตสาหกรรมญี่ปุ่นสู้ฝรั่งไม่ได้เขาผลิตเครื่องบินรบได้นะฮะผลิตเรือรบได้เนี่ยแข็งแกร่งมากเป็นประเทศที่มีแสนยานุภาพไม่ว่าจะเป็นฮิวแมนแหวกฮาร์ดแวร์ กลยุทธ์การทูตมีทุกอย่างแฟรงค์ดาราหนดเว้น เราต้องหยุดญี่ปุ่น ปิดทองปานามาหยุดการส่งเล็กหยุดการส่งน้ำมันนี้เหมือนยุคนี้กับจีนเลยนะฮะเพราะฉะนั้นแผนการต่อไปของเราในการที่จะขยายอำนาจเราจะต้องทำให้สหรัฐอเมริกาปีกหักซะก่อนโทถล่มกองเรือที่เพื่อทาบอร์นะครับซึ่งก็ต้องใช้คำว่าโจมตีได้เพราะว่าสหรัฐไม่ได้รู้ก่อนเขาเรียกแท็กบ่ายเซอร์ไพรส์และจดหมายประกาศสงครามถึงหลังจากที่โจมตีจบไปแล้วใช้เป็นทางผ่านใช้เป็นทางผ่านที่วางกำลังเป็นที่อะไรบ้างที่สุดก็เลยข้ามผ่านเข้าไปพยายามก็คือจะสร้างสะพานข้ามแม่น้ำแคว เพื่อที่จะเข้าไปในโซนของทหารอังกฤษ เดอะสแตนเดอะพอดแคสต์ไอเอิร์นเองฝอยๆอิน ถ้าสีเกรดสาด โหวอนามัยแตกแบรนด์ ในปีนั้นก็ปีหนึ่งพันเก้าร้อยสองครับสองปีต่อมา ญี่ปุ่นเองหลังจากมีการสั่งสมขุมกำลังนะครับอันนี้มาเมจิปีที่ประมาณปีที่สามสิบกว่าละสามสิบเจ็ด ในยุคนั้นครับญี่ปุ่นมอง เราจะยิ่งใหญ่แต่เพียงแค่นี้ไม่ได้ เราจะต้องขยายอิทธิพลของเรา เกาหลีเนี่ยที่ผ่านมาเรามีอิทธิพลก็จริงแต่โลกตะวันตกยังไม่ยอมรับ ว่าเราเป็น เจ้าของโชซอน เอางี้ละกัน ส่งพระราชสาส์นไปที่พระเจ้าซาร์นิโคลัสที่สองแห่งรัสเซียจักรวรรดิรัสเซีย บอกพระเจ้าซาร์ว่า ขอให้ท่านรองรับว่าโชซอนเป็นเขตอิทธิพลของเราและเราจะยอมรับว่าพื้นที่ที่ท่านเฉาจากจีนที่ชื่อว่าพอร์ตอาร์เธอร์คือมณฑลเหลียวตงคือช่วงนั้นจีนเนี่ยถูกต่างชาติเข้ามารุกรานแล้วก็แบ่งพื้นที่ให้เช่าเก้าสิบเก้าปีรัสเซียเองครับ เก็บส่วนที่เรียกว่าพอร์ตเธอเอาไว้อยู่ใกล้ๆกับเมืองมุกเดนมุกเดนชื่อแมนจูนะครับของเมืองที่มีชื่อว่าสวนยาง รัสเซียมาเช่าตรงนั้นเพราะว่ารัสเซียต้องการกองทัพเรือที่อยู่บนกระแสน้ำอุ่นรัสเซียมีกระแสน้ำเย็นถูกไหมฮะ รัสเซียก็งงก็พื้นที่นี้เราเช่าจากต้าชิ่ง แล้ว แล้วทำไมจะต้องมารอให้คนผิวเหลืองมาบอกว่า เขาจะให้การรับรองจักรพรรดินิโคลัสซาร์นิโคลัสก็เลยทิ้งเอกสารไม่ยอมรับ ญี่ปุ่นบอกได้โอกาสแล้ว ญี่ปุ่นส่งกองทัพเรือบุกเข้าไปที่พอร์ตอาร์เธอร์ ลบกันละเสียรัสเซียจักรวรรดิรัสเซียกับญี่ปุ่นครับซึ่งชนะแค่จีนโชซอนและกบฏสิมะ ไปบุกจักรวรรดิรัสเซียแล้วเป็นไงฮะพระเจ้าศาสตร์รู้สึกไงครับ ว่าละกู เพราะภายในประเทศพระองค์เป็นที่เกลียดชังของพสกนิกรครับแล้วพระองค์ก็มองว่าหนึ่งสิ่งที่ทำให้พระองค์แข็งแกร่งขึ้นมาคือการชนะสงครามถึงจะเป็นสงครามเล็กๆกับประเทศของคนตัวเตี้ยตาตี่พระองค์ก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นมาปรากฏว่าไม่ใช่ครับกองทัพรัสเซียตกใจมากครับเพราะว่ากองเรือที่เข้ามามีอาวุธ ที่เข้มแข็งกว่ากองเรือรัสเซียหลายๆเท่าคนที่นำทัพเรือนั้นมามีชื่อว่าโถ่วงงเฮฮาชิโระชายคนนี้เป็นผลผลิตจากการศึกษาแบบตะวันต่อคำเพราะว่าตัวท่านเองได้รับทุนจากรัฐบาลของญี่ปุ่นคือจากเมจิเนียไปเรียนนะครับที่วิทยาลัยราชนาวีที่คลินิกที่อังกฤษและในช่วงนั้นญี่ปุ่นจะสั่งเรือรบอังกฤษสามลำด้วยกันโทรไงเนี่ยจันทร์ถึงศุกร์เรียนที่ราชนาวี เสาร์อาทิตย์ไปที่ปอทสมัครเพื่อไปดูว่าต่อหรือยังไงโอ้โหไปดูตลอดเวลาเพื่ออะไรครับ ก็อปปี้วิธีการสร้างเรื่องครับมาต่อเรือเองกลับมาต่อเรือเอง เทคโนโลยีเหนือชั้นมากสามารถชนะรัสเซียได้ที่พอร์ตอาเธอร์หนึ่งพันเก้าร้อยสี่ณเวลานั้นครับ รัสเซียคิดอยู่ถ้าแพ้เนี่ยสั่นคลอนบัลลังก์ของพระเจ้าซาร์นิโคลัสที่สองแย่แน่ๆที่สุดจึงได้มีการปรึกษากันพระเจ้าซาร์บอกว่าคลื่นกำลังพลกองเรือจากบอลติกถ้าเคนนึกถึงจินตนาการรัสเซียซึ่งมีขนาดความยาวมากนะครับก็ยาวประมาณสัก แปดพันกว่ากิโลตะวันตกตะวันออกยาวมากมันใหญ่มาก ถ้าคลื่นฟรีจากบอลติกมีความหมายว่าบอสติกนะฮะเคนต้องข้ามนะครับบอลติก ผ่านสวีเดนผ่านเยอรมันหนึ่งนะฮะผ่านอังกฤษผ่านช่องแคบยิบรัลบาเคาเมริเตอร์เรเนียนผ่านทะเลแดงลงมามหาสมุทรอินเดียข้ามช่องแคบมะละกาขึ้นไปจนกระทั่งไปเจอพอร์ตอาร์เธอร์เพื่อที่จะไปสู้กับญี่ปุ่นไปญี่ปุ่นเพราะยอมแพ้ไม่ได้ละเสียรังวัด แต่ว่าคลองสุเอซไม่ยอมเปิดให้กองทัพเรือรัสเซียคลองสุเอซเป็นใครใครคุ้มครับอังกฤษนะครับอังกฤษเป็นพันธมิตรกับญี่ปุ่นอยู่ส่งไปญี่ปุ่นคิดมาแล้วครับเพราะฉะนั้นหนึ่งพันเก้าร้อยสองเนี่ยนี้ก็จะเล่าหลายคนบอกว่าทำไมมันอีโคโนมิสต์พูดถึงแต่สงครามมันกำลังจะบอกครับว่าญี่ปุ่นคิดแผนการทุกอย่างหมดแล้วครับสุดยอดที่สุดคืออังกฤษบอกกองทัพเรือรัสเซียท่านผ่านคลองสุเอซไม่ได้ ผมที่สุดข้ามทะเลบอลติกนะครับทะเลบอสติกมาปั๊บผ่านสวีเดนผ่านทะเลเหนือผ่านช่องแคบอังกฤษ ลุงเมจินี่ไม่ได้ต้องอ้อมแหลมกู๊ดโฮปนะครับทางใต้สุดของทวีปแอฟริกาขึ้นมามหาสมุทรอินเดียผ่านช่องแคบมะละกาขึ้นอ่าวตังเกี๋ยขึ้นไปเรื่อยหมดแรงมาช้ากว่าเท่าไหร่หรือไม่ครับหนึ่งปีครึ่งครับครึ่งๆเคล็ดลับคิดแล้วไปถึงไหนแล้วเนี่ยเฮียขอโทษเฮียขอใช้คำนี้เลยนะไปเพื่อไปทำกงเต็กให้เพื่อนแล้วโอ้โหไม่ทันกงเต็ก จะปีที่สองแล้วเพราะว่าใช้เวลาปีครึ่งขึ้นมาปั๊บทงเฮฮาชิรู มาแล้วใช่มั้ยตั้งรับอย่างเดียวชุด ไม่เหลือค่ะ ตั้งรับอย่างเดียวลองคิดว่าฟรีที่เดินทางมาปีครึ่งครับเหลือกลับมาสภาพเยินมากไม่มีความเฟดในขณะที่กองทัพของโตโน่เฮฮะชิโนะตั้งรับเฉยๆที่ซูชิมาเพราะฉะนั้นจึงสามารถเอาชนะรัสเซียได้เป็นผลสำเร็จในปีหนึ่งพันเก้าร้อยห้าทั้งสองฝ่ายต้องทำสัญญากันง่ายสัญญาการยอมแพ้ของรัสเซียที่มีชื่อว่าสนธิสัญญาปอดสมาร์ทเป็นปอดสมาธิมลรัฐเมนนะฮะไม่ใช่ปรมัตอังกฤษครับ โดยที่ฝั่งรัสเซียก็จะเป็นอดีตรัฐมนตรีคลังที่ชื่อว่าเซอร์วิสเทอร์ซึ่งเป็นฝ่ายปฏิรูปญี่ปุ่นเองไปเป็นครั้งแรกครับที่ผิวเหลืองชนะผิวขาวนั่นคือครั้งแรกในประวัติศาสตร์ครั้งแรกในประวัติศาสตร์ไกลมากเลยผิวเหลืองชนะผิวขาวเขตลองคิดดูแล้วกันว่านั่นคือปีที่ ยี่สิบกว่าในรัชสมัยเมจิแค่นั้นแค่ยี่สิบกว่าปีที่ยังเพิ่งสร้างรากฐานส่งคนไปเรียนมาทำมหาวิทยาลัยธรรมกองกำลังทหารยังหลบกันเองอยู่เลยก่อนหน้านี้ลองคิดดูแล้วกันว่าว่าใช้เวลาหนึ่งพันแปดร้อยหกสิบเจ็ดหนึ่งพันเก้าร้อยห้าใช้เวลาประมาณไม่ถึงสี่สิบปีครับในการที่ญี่ปุ่นปักธงแล้วพูดว่าฉันเป็นหนึ่งในผู้มีสัญญานุภาพแข็งแกร่งที่สุดในโลกตอนนั้นโลกก็มองญี่ปุ่นไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเหมือนเดิมอีกต่อไปครับโลกเห็นแล้วว่านี่คือมหาอำนาจ ฝั่งเอเชียผมถามอย่างงี้ละกันเนาะเพราะว่าเวลาเราคุยกับชีวิตเนี่ยเราไม่อยากพูดแค่ประเทศใดประเทศหนึ่งเราต้องพูดในเชิงเปรียบเทียบเราจะเป็นรัฐศาสตร์เชิงเปรียบเทียบมันจะได้เห็นบริบทต่างๆเมื่อกี้เฮียเทียบกับรัชกาลที่ห้าของประเทศไทยเนี่ยใกล้ๆกันมากเลยคำถามก็คือตอนนั้นทำไมญี่ปุ่นถึงสร้างตัวเองกลายเป็นประเทศมหาอำนาจแบบนั้นได้ของไทยเราไม่ได้บอกว่าเราไม่ใช่มหาอำนาจแต่มันก็มีความแตกต่างกันตรงไหนฮะคิดว่าหลายอย่างด้วยกันใช้คำว่าข้อแรกก่อนคิดว่าป๊านะ บ้านเราเนี่ยในเวลานั้นเราถูกนี้ไปหลายมหาอำนาจด้วยการที่ว่าเขาบีบออกมาแล้วญี่ปุ่นอาจจะไม่ใช่แต่ว่าเบื้องต้นเลยเราเชื่อว่าเราต้องการที่จะรอดให้พ้นวิกฤตตรงนั้นแหละให้ประชาชนเนี่ยอยู่เหมือนปกติสุขที่สุดเห็นไหมทุกอย่างสมูทต่อมาเรื่อยๆในขณะที่ญี่ปุ่นปักหมุดแบบนี้ ใครจะมารังแกเราไม่ได้อีกและเราต้องชนะมัน และมันเป็นเรื่องของการรวมใจนะลองดูง่ายๆการที่ญี่ปุ่นมีขนาดกองทัพที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ การที่ชาวนาญี่ปุ่นเปลี่ยนชีวิตจากเดิมๆซึ่งครั้งหนึ่งเกี่ยวข้าวถืออาวุธ ทีนี้เดี๋ยวต้องดูต่อไปนะครับว่าการที่เขาขยายต้องไปพื้นที่ต่างๆอย่างสมบุกสมบัน ทุกคนมีหัวใจดวงเดียวกันความสามัคคี เขาปักตั้งแต่ต้นเลยว่าความสามารถซึ่งเดี๋ยวเราจะพูดนะฮะเรื่องความสามัคคีคือหนึ่งในค่านิยมที่โคตรสำคัญของญี่ปุ่นมันโคตรสำคัญเลยเริ่มต้นคิดแตกต่างกัน เราก็สบายท้ายจนมาวันนี้เราก็ยังมองว่า เซอร์ไบ ชิวๆสบายๆต้องยอมรับว่านี่คือดีเอ็นเอของบ้านเราไทยนี้รักสงบซึ่งถูกต้องแล้วก็จะพูดแบบนี้เสมอและญี่ปุ่นไม่รักสงบญี่ปุ่นไม่รักสงบครับต้องบอกว่าคือลองดูแล้วกันว่าจะมีประเทศใดที่ใช้คำขวัญของประเทศว่าแสนยานุภาพเกรียงไกรทั้งๆที่คุณเป็นประเทศที่เพิ่งถูกรังแกมาเป็นคำว่าฮิวจ์เฮเนี่ยมันเป็นแค่คำสองคำนะ คือจริงๆแปลว่าทหารแข็งแรงจริงมั้ยคือแสนยานุภาพเกรียงไกรแล้วไปดูภาพนะฮะชนะปั๊บ บ้านซอยชูธงญี่ปุ่นมันเป็นสิ่งที่คือดีเอ็นเอเค้าอ่ะแล้วยิ่งการปราบกบฏซื้อมานี่คือจุดเริ่มต้นนะครับลองดูแบบนี้ปีหนึ่งพันเก้าร้อยห้าสิ้นสุดสงครามนะครับ ปีหนึ่งพันเก้าร้อยหกครับ เป็นปีที่มีตัวละครสมมติ ที่คนเอเชียรู้จักเกือบทุกคนเลยเธอชื่อทานิมูระชินโอชินถูกต้องครับหลายท่านอาจจะไม่รู้นะครับเป็นที่มาของชื่อเคนผมอธิบายมาอยากรู้คุณพ่อชอบดูมากเรื่องนี้ชอบดูละครเรื่องนี้มากก็เลยกลายเป็นเคนจังไม่เหมือนมีคนชื่อเข็มอยู่ในนั้นเป็นตัวละครน่าจะตาต้องมีครับต้องมีเพราะว่าละครเรื่องนี้เข็นมีทั้งหมดสองร้อยเก้าสิบเจ็ดสดเมื่อไหร่จะดูจบเพราะว่าเอสโซ่สิบห้านาทีนะครับเป็นละครที่ฉลองครบรอบนะครับ สามสิบปีของสถานีโทรทัศน์เอ็นเอชเคเรื่องราวเป็นหญิงนะครับซึ่งเกิดในอาร์เขตที่ยากจนนะครับแล้วก็จากนั้นก็จะแต่งงานกับเหรียญศพทานิมูระเธอก็เลยมีชื่อตอนหลังว่าทานิมูระชินก็คือชินแล้วโอชินนะฮะ เรื่องราวเรื่องนี้เป็นการให้เห็นถึงวิถีชีวิตของคนในยุคนั้นเพราะเธอเกิดในปีหนึ่งพันเก้าร้อยหกนะครับก็มีความหมายว่าเป็นปีที่สามสิบเก้าละของรัชสมัยเมจิปีหลังจากที่เมื่อกี้เพิ่งชนะเรียนหนึ่งปีเรียงใกล้ๆครับพ่อเคนบอกว่าการร่วมแรงร่วมใจของญี่ปุ่นเห็นนั่งดูแบบนี้คนที่เป็นเรื่องนี้วางเรื่องมาดีเธอถูกเลี้ยงดูโดยคนที่เป็นเหมือนคล้ายๆเป็นพ่อเลี้ยงของเธอเป็นทหารหนีทัพกองทัพญี่ปุ่นเพราะเธอเป็นคนไม่ชอบสงคราม ในขณะที่เธอแต่งงานกับเรนสพทานิมูระซึ่งเป็นสามีทานิมูระคนนี้เนี่ยตัวสามีเนี่ยเป็นคนที่ชอบในลัทธิทหารนิยมของญี่ปุ่น เข้าไปทำการค้าการค้าการขายที่แมนจูเรียตอนที่ญี่ปุ่นบุกแมนจูซึ่งเดี๋ยวเราจะเล่าต่อไปนะครับแล้วก็หลังจากนั้นเนี่ยพอญี่ปุ่นแพ้สงครามโลกครั้งที่สอง ฆ่าตัวตายให้รู้ว่าภรรยาเนี่ยตระหนักถึงความเหี้ยโผล่สงครามสามีไม่ใช่และลูกชายของเธอก็เป็นหนึ่งในคนที่ทำตามค่านิยมของเมจิลูกชายของเธอคนโตไปเป็นทหารและเสียชีวิตในสงครามนี่คือสังคมเขาคือ กามิกาเซ่ชาติไหนจะยอมทำครับเออจริงใช่ไหมฮะเพราะฉะนั้นเล่าให้ฟังว่านี่คือแนวความคิดแล้วก็คนทั้งชาติมองแบบนี้ฮาราคีรีราคานี่คือนี่คือเป็นลักษณะเฉพาะต้องใช้คำว่าความทุ่มเทของพวกเขาเนี่ยไม่มีชาติไหนเทียบได้ครับผมเข้าใจแล้วพอเฮียเหลาเมื่อกี้รู้สึกเลยว่าเป็นละครที่แบบมีความขัดแย้งของตัวละครคนนี่เป็นมีขนลุกคนที่เป็นภรรยาคนที่เป็นสามีสามีก็สะท้อนความเป็นชาตินิยมอย่างยิ่งเกรียงไกรส่วนภรรยาก็สะท้อนความคนที่อาจจะไม่อยากเป็นลักษณะแบบนั้นถูกต้อง น่าสนใจมากนะซึ่งไม่มีถูกมีผิดไม่มีถูกไหมคือมันน่าสนใจคิดว่าถ้าเราดูละครครับเรารู้บริบทประวัติศาสตร์จะทำให้รู้เขากำลังสอนอะไรเราบ้างนะครับเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากอีกหนึ่งอย่างครับที่ไม่ยากละเลยไป สงครามรัสเซียกับญี่ปุ่นในครั้งนั้นนะครับแหล่งเงินมาจากสองแหล่งคือ แหล่งที่หนึ่งครับ ก็คือจากไซบัทสึ ก็คือสีใส่บาตรซือใหญ่ของญี่ปุ่นอีกส่วนหนึ่งมาจากไหนรู้ไหม ติดต่อกับบริษัท รถใช้ที่ลอนดอนให้ออกพันธบัตรสงครามขอกู้เงินสิบล้านปอนด์มีรถชายโผล่มาด้วยเหรอชายผมเป็นผู้ให้เป็นผู้ออกพันธบัตรสงครามให้กับญี่ปุ่นนะครับผลตอบแทนหกเปอร์เซ็นต์ต่อปีสุดยอดใครจะไม่ซื้อแคนูdคือทุกอย่างเรื่องของการเงินนั้นจะต้องบอกว่าอย่างสมมติบอกว่าบ้านเราบ้านเรามีพื้นฐานธนาคารครับแต่เรายังไม่ถึงขนาดที่ว่าเราจะระดมเงินมาเพื่อที่จะทำญี่ปุ่นนี่อาจารย์ แอดวานซ์มากที่สุดเพราะฉะนั้นเนี่ยครั้งนั้นเป็นการปักหมุดว่า เราไม่ใช่กระจอกใครจะรังแกเราไม่ได้ผมผมถามนิดนึงเมื่อกี้นอกจากเรื่องพันธบัตรสงครามแล้ว อาจจะอธิบายสึกเล็กน้อยเพื่อจะได้เห็นบริบทการเกิดขึ้นของมันมีธุรกิจเกี่ยวกับอะไรบ้างครับแล้วความตั้งใจเนี่ยเขาคืออะไรบ้างจริงๆก็คือเอาข้อแรกก่อนนะฮะเบื้องต้นทำทุกอย่างต้องเริ่มต้นจากระดับเงินเพราะฉะนั้นสี่ส่วนนี้เราจะได้ยินอยู่เป็นประจำเลย หยุดซะนะครับสุมิโตโมมิตซุยมิตซูบิชินอกจากนี้ก็มีอีกหลายอย่างครับเช่นฟูรูกาวาโอคุระแค่ได้ยินไหมฮะแล้วก็อีกหลากหลายเครือด้วยกันซึ่งก็จะมีธุรกิจที่บางทีเราอาจจะไม่ทราบจะเป็นธุรกิจอัพสตรีมแต่เศรษฐกิจของญี่ปุ่นในเวลานั้นค่อยๆเติบโตมากขึ้นเพราะขอข้ามไปนะฮะในปีหนึ่งพันสิบสองครับก็คือปีแห่งการสวรรคตของจักรพรรดิเมจินะครับพระองค์ต่อมาก็คือพระจักรพรรดิไทโชมีชื่อว่า โยชิโมโต้นะครับ ในยุคนั้นสิ่งที่เราจะเห็นจากญี่ปุ่นคือกองทัพญี่ปุ่นเกรียงไกรญี่ปุ่นตั้งใจจะไปรู้ เราต้องเจริญได้เทียบเท่ากับลอนดอนโอ้โหเพราะเราจะเห็นเช่นอาคารเช่น ที่กินซ่าที่เราเห็นสร้างในยุคแถวนั้นสวนอูเอโนะ สถานีรถไฟและอีกสิ่งหนึ่งเราไปญี่ปุ่นแล้วจะรู้สึกเฉยๆหอนาฬิกาอะไรนักหนาวะ จะมีชาติซักกี่ชาติที่มีนาฬิกาฝรั่งครับเพราะเวลาที่เขาเป็นนกเป็นดร เราเป็นชาติที่ต่างชาติมีอะไรเรามีแล้วเราใหญ่กว่าเราเจริญแล้วเพราะฉะนั้นเมืองเขาจะเริ่มต้นมีรถไฟมีอุตสาหกรรม มีหลอดไฟแล้วมีไฟฟ้าอิเล็กทรอนิเคชันมากกว่าอีวีนะฮะอิเล็กทรอนิกส์ญี่ปุ่นมีแล้วครับก็จะมีพวกอย่างเงี้ยฟูรุกาว่าโอกุระ เพียบเลยเข้ามากลายเป็นแข็งค่าของอุตสาหกรรมญี่ปุ่นใส่บัตรทรูก็จะมีหัวอยู่สี่ใช่ไหมฮะแล้วก็จะมีลูกอีกเป็นสิบเลยครอบคลุมหลากหลายซึ่งการที่ทำให้เขาเศรษฐกิจเติบโตเนี่ยมันมาจากอะไรบ้างครับเขาสร้างตัวเองมายังไงนอกจากว่าจะชนะสงครามหรือว่าเอาความรู้วิทยาการจากตะวันตกมาแล้วเนี่ยทำยังไงให้บริษัทมันรวยรัฐบาลอัดฉีดแล้วครับหรือว่ายังไงฮะเอาแค่เริ่มต้นคำว่าสร้างอุตสาหกรรมยังไงครับเคนง่ายๆ แค่เคนออีกหินปูนทรายมาสร้างเป็นตึกก็เกิดอุตสาหกรรมถูกไหมฮะ เอาเล็กที่ได้มานะครับซึ่งเดี๋ยวจะอธิบายว่าเหล็กญี่ปุ่นมาจากไหนเพราะว่าการเป็นประเทศอุตสาหกรรมท่านต้องมีสามอย่างท่านต้องมีเหล็กต้องมีถ่านหินถ้าต้องมีน้ำมันโอจิญี่ปุ่นไม่มีทั้งสามอย่างนี้นะฮะญี่ปุ่นเพราะฉะนั้นการที่ญี่ปุ่นจะต้องไปแมนจูกัวเพื่อเอาสามอย่างนี้มาไงฮะใช่มั้ยฮะคือคือต้องยอมรับญี่ปุ่นจนปัจจุบันก็เป็นเน็ตอิมพอสเตอร์ของพลังงานญี่ปุ่นไม่มีพลังงานเองญี่ปุ่นต้องใช้นิวเคลียร์ครับเพราะญี่ปุ่นไม่มีสิ่งเหล่านี้เหล็กญี่ปุ่นก็ต้องนำเข้าณเวลานั้นญี่ปุ่นเอาเหล็กเข้าจากอเมริกา เศรษฐกิจเติบโตขึ้นเพราะว่าทุกอย่างเป็นงานจากพื้นราบกลายเป็นตึกถูกไหมฮะจากพื้นที่ธรรมดาโตเกียวแต่ก่อนเอโดกผ่านมาไม่ถึงห้าสิบปีโตเกียวมีรถราง ญี่ปุ่นเริ่มมีรถไฟเข้ม มันพลิกโฉมเขาต้องการที่จะเป็น ลอนดอนให้ได้ในช่วงนะครับยุคสมัยพระจักรพรรดิไทโชสิบสี่ปีหนึ่งพันเก้าร้อยสิบสองถึงหนึ่งพันเก้าร้อยยี่สิบหกครับยุคเวลานะเนี่ยเป็นยุคที่ญี่ปุ่นจำเป็นต้องเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่หนึ่งด้วยจริงๆไม่ได้เกี่ยวไม่ได้ของนะฮะถามว่าก็สงครามมันไม่มีสงครามแปซิฟิกในศูนย์เนี่ยแล้วแล้วทำไปทำไมอ่ะเกี่ยวไรอ่ะสาเหตุเพราะว่า ในเวลานั้นมหาอำนาจเข้ามาปักหมุดในจีนมหาอำนาจเข้ามาปักหมุดในเอเชียดังนั้นหนึ่งในมหาอำนาจที่อยู่ในเอเชียถ้าขยับตัวก็มีความหมายว่าถ้าจบสิ้นและเข้าสู่ ฝ่ายที่ถูกต้องฝ่ายชนะสงครามเราก็จะสามารถกินแดนพื้นที่อื่นได้โอ้โหนี่คิดแบบมหาอำนาจจริงๆแล้วเนี่ยถูกไหมฮะเพราะฉะนั้นในยุคสงครามโลกครั้งที่ญี่ปุ่นไม่ได้มีบทบาทมากครับแต่ว่าญี่ปุ่นอยู่ฝ่ายชนะคืออยู่ฝ่ายทริปอองตองนะครับก็คืออังกฤษฝรั่งเศสนะครับแล้วก็ฝ่ายของรัสเซียที่สุดครับเมื่อเยอรมันพ่ายแพ้ญี่ปุ่นเข้าไป ครอบครองพื้นที่ที่เยอรมันเคยครอบครอง ก็คือชิงเต่าเห็นไหมครับว่าทำไมชิงเต่ามีเบียร์เพราะว่าเยอรมันเข้าไปตั้งอ่ะเคยไปชิงเต่าชิงเต่าเนี่ยเพราะฉะนั้นในพื้นที่ซึ่งเคยเป็นเขตอิทธิพลเดิมของรัฐอื่นที่แพ้สงครามญี่ปุ่นเข้าไปแต่ที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นครับเคนคือการที่ญี่ปุ่นเนี่ย ทั่วโลกมองละในการประชุมกันของสันนิบาตโลกก็คือสันนิบาตนานาชาติก็คือเหมือนยูเอ็นณเวลานั้นสี่ชาติเป็นฝรั่งขาวครับได้แก่สหรัฐอเมริกาวุฒิโรบินสันนะครับสหราชอาณาจักรเดวิดลอยด์จอร์จฝรั่งเศสจอดแค่มองโซนอิตาลีวิคตอริโอเอมเมอลันโดและ ญี่ปุ่นครับญี่ปุ่นได้อยู่ในนั้นเลยคิจิมะเป็นนายกรัฐมนตรีมีความหมายว่าอยู่ดีๆ คนญี่ปุ่น กลายมาเป็นชาติที่มีแสนยานุภาพจนกระทั่งติดห้าอันดับแรกของโลกณเวลานั้นกองทัพเรือญี่ปุ่นมีขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับที่สามของโลกครับใช้เวลาห้าสิบกว่าปีญี่ปุ่นกลายเป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจและมหาอำนาจทางทหารครบถ้วนสมบูรณ์แบบ นี่คือเมื่อสิ้นสงครามโลกครั้งที่หนึ่งก็คือเป็นผู้ชนะสงครามเพราะฉะนั้นทุกอย่างก็ปาดังเบซาร์กลายเป็นผู้ชนะในทุกมิติเลยญี่ปุ่นในช่วงนั้นก็เลยสามารถเข้าไปยึดครองบางส่วนของจีนได้แล้วเพราะว่าเคยเป็นอิทธิพลเดิมของผู้แพ้สงครามเช่นกรณีของเยอรมันแปลกครับญี่ปุ่นเป็นชาติที่ มีภัยธรรมชาติเยอะและสิ่งที่ไม่คาดคิดคือในปีหนึ่งพันเก้าร้อยยี่สิบสามครับญี่ปุ่นซึ่งกำลังวาดฝันว่าโตเกียวจะต้องใหญ่เท่าลอนดอนแสนยานุภาพของเรายิ่งใหญ่เกรียงไกรเกิดเหตุการณ์ แผ่นดินไหวที่รอบคันตกซึ่งเป็นที่ตั้งของโตเกียวโตเกียวพังแทบทั้งเมืองสิ่งที่สร้างมาทั้งหมดเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่โอ้โหญี่ปุ่นทำได้ไหมครับได้อยู่แล้วครับญี่ปุ่นไม่มีอะไรทำไม่ได้ครับญี่ปุ่นไม่มีอะไรทำไม่ได้นะครับผมเจอเพื่อนมากมายที่ทำบริษัทญี่ปุ่นต้องบอกเลยว่าเราซึมซับอุปนิสัยแห่งความมุ่งมั่นนั้นเข้ามาและการที่เขามาอยู่กับเราเขาช่วยปลูกฝังสิ่งนี้ อ่านประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นไปต้องบอกว่ามันไม่ใช่แค่แสนยานุภาพหรือการสร้างเมืองนะแต่มันคือการวางแผนทุกสิ่งทุกอย่างและความมุ่งมั่นญี่ปุ่นหันมามองหน้ากันกรรมปัดเตะเราเริ่มต้นกันใหม่เราเริ่มต้นกันใหม่และเริ่มใดครับสามปีให้หลังครับหนึ่งพันเก้าร้อยยี่สิบหกพระจักรพรรดิไทโชก็สวรรคตมกุฎราชกุมารนะครับก็ขึ้นมาครองราชย์แทนนะครับมกุฎราชกุมารพระองค์นี้ถือว่าครองราชย์ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นพระองค์หนึ่งก็ว่าได้นั่นก็คือพระจักรพรรดิโชวะหรือมีพระนามว่า ฮิโรฮิโตะนั่นเองในปีหนึ่งพันเก้าร้อยยี่สิบหกนะครับตอนนี้จะเห็นว่าการสร้างชาติของเขาเนี่ยอาศัยคนทุกคน ทั้งภาคเศรษฐกิจ ภาคประชาชน ผู้หญิงผู้ชายชนชั้นนำศูนย์เสียสละนะครับในการที่พวกเขาจะต้องสร้างชาติเค้าไม่ให้ใครมาดูหมิ่นดูแคลนและเขาทำได้และสิ่งที่พวกเขาติดอยู่ตลอดเวลาครับ ทำไมเวลาการประชุมคนผิวขาวเนี่ยมันเหมือนคนผิวเหลืองพูดอะไรไม่ค่อยได้ยินตั้งแต่สัญญาเจรจาสงบศึกนะครับรัสเซียญี่ปุ่น ก็มองว่า พวกฝรั่งเขาเอาเข้าข้างกันเองสิ่งเหล่านี้อยู่ในใจของคนญี่ปุ่นในยุคนั้นตลอดเวลาอยู่ในใจเพราะฉะนั้นญี่ปุ่นหยุดแค่นั้นไม่ครับไม่แน่นอนไม่หยุดครับหนึ่งพันเก้าร้อยสามสิบเอ็ดครับก็คือห้าปีปีที่ห้าในรัชสมัยโชวะสิ่งที่ญี่ปุ่นทำคือญี่ปุ่นรวบรวมพละกำลังจากแผ่นดินไหวคันโต๊ะแล้วเริ่มต้นครับการเริ่มต้นครั้งนั้นคือแผ่นดินที่จะทำให้ญี่ปุ่นมีขายอย่างที่เข้มแข็ง ในแผ่นดินและมีทรัพยากรนั้นก็คือหลิวตงจีนตอนเหนืออ๋อก็คือพื้นที่มันจบคาบสมุทรเร็วตรง เข้าไปเพราะ พื้นที่ตรงนั้นอุดมไปด้วยถ่านหินและน้ำมันทั้งกองทัพและเศรษฐกิจจะเติบโตไม่ได้ถ้าไม่มีถ่านหินและไม่มีน้ำมันก็เลยเล็งพื้นที่ตรงนั้นไว้เลยแรงพื้นที่เท่านั้นหลังจากที่ห้าปีรื้อฟื้นตัวเองกลับมาได้จากแผ่นดินไหวแต่การที่จะเข้าไปครับต้องแยบยลนิดนึงถ้าเข้าไปรุกรานเดี๋ยวฝรั่งจะประณามเพราะตอนนี้ญี่ปุ่นคือใส่สูทผูกไทด์นะฮะขึ้นไปอยู่ในที่ประชุมนี้คือโมเดิร์นและญี่ปุ่นคือหนึ่งในมหาอำนาจล่ะ ใช้วิธีอะไรครับ สถาปนาจักรพรรดิหุ่นเชิด จักรพรรดิองค์สุดท้ายของจีนชื่ออะไรนะไอ้สินสี่ล้อผู้อีปูยี มาเป็นหุ่นเชิดเราสิ แต่งตั้งให้เป็นจักรพรรดิอยู่ในพื้นที่เลี้ยวตรงและสถาปนาพื้นที่นั้นว่ามารสู้โค แมนจูกัวญี่ปุ่นมีอำนาจขนาดนั้นเลยเหรอพอมีปืนถูกไหมฮะผมมีปืนฮะกองทัพเรือเข้มแข็งสามารถเข้าสู่พื้นที่ได้รวดเร็วรัสเซียไม่สามารถตอนนั้นโซเวียตแล้วนะฮะรู้แล้วว่าญี่ปุ่นเป็นภัยคุกคามแต่ทำอะไรไม่ได้ญี่ปุ่นเข้าไปแต่งตั้งผู้อีเป็นจักรพรรดิหุ่นเชิดถ้าดูเรื่องตลาดอำเภอเราจะเห็นว่าจักรพรรดิผู่อี๋เนี่ยตอนหลังก็เลยถูกจับตัวขึ้นมาในฐานะอาชญากรสงครามเพราะสมรู้ร่วมคิดว่าตัวเองอยากกลับมาเป็นจักรพรรดิ ญี่ปุ่นบอกให้เป็นก็เป็นน้องชายของผู้หญิงชื่อผู้เจียแต่งงานกับคนญี่ปุ่นนะฮะเพราะฉะนั้นอย่างน้อยที่สุดเราจะได้รู้ว่าญี่ปุ่นเริ่มรุกรานล่ะจากนั้นใช้พื้นที่ตรงนั้นโจมตีปักกิ่ง เคลื่อนกำลังเข้าไปพระราชวังต้องห้ามลงมาที่เซี่ยงไฮ้และลงมาที่นานกิงครั้งนั้นเคนเชื่อไหมครับว่าญี่ปุ่นส่งกำลังทหารไปเท่าไหร่ ประเทศไทยมีทหารร่วมทหารที่เราใช้เอ่อมาเป็นกำลังพลด้วยวิธีการเกณฑ์ ประมาณสักสามแสนในญี่ปุ่นตอนนั้นมีเท่าไรครับญี่ปุ่นส่งกองทัพไปจีนสี่ล้านคนโอ้โหกองกำลังญี่ปุ่นสี่ล้านคนจากประชากรเท่าไหร่ตอนนั้นขอบคุณมากที่ถามครับ สมัยปีแรกๆของเมจิสามสิบล้านคนอันนี้โชวะ เขามีลูกกันเยอะมากณเวลานั้นน่าจะมีประมาณห้าสิบกว่าล้านคนแล้วครับเยอะมาก บุกเข้าไปในพื้นที่และในปีหนึ่งพันเก้าร้อยสามสิบเจ็ดครับในปีนั้นก็คือการบุกเข้าไปที่นานกิงถามว่าทำไมต้องไปน่านกิงเพราะในเวลานั้นรัฐบาลจีนจะสื่อว่าเจียงไคเช็คเนี่ย เป็นรัฐบาลที่สู้ญี่ปุ่นไม่ได้เลยถอยร่นลงมาเรื่อยๆแล้วมาตั้งเมืองหลวงที่หนานซิงคือนานกิงที่สุดแล้วญี่ปุ่นต้องการที่จะบี้ไข่แดงของจีนครับต้องเอาชนะ ต้องบุกเข้าไปที่เมืองหลวงจีนก็คือนานกิงให้ได้ที่สุดก็เลยบุกมาที่นานกิงนะครับตอนนั้นเนี่ยนะครับคนที่เป็นนายกรัฐมนตรีต้องบอกว่าญี่ปุ่นในยุคของโชวะเนี่ย ถ้าเกิดว่าเคนสังเกตหนึ่งพันเก้าร้อยยี่สิบเก้าเศรษฐกิจตกต่ำทั่วโลกถูกไหมฮะดิเปรสชั่นญี่ปุ่นได้รับผลกระทบอยู่บ้างในยุคต้นๆของโชวะนะครับดังนั้นเนี่ย ญี่ปุ่นเองไม่สามารถพัฒนาเศรษฐกิจได้รวดเร็วเหมือนก่อนหน้านั้นถึงแม้ว่าจะไม่ได้รับผลกระทบดังนั้นทางด้านของแนวความคิดนิยมแบบสายทหารจึงเกิดขึ้นมานะครับและในยุคนั้นก็จะมีนายกรัฐมนตรีคนหนึ่งครับที่มีชื่อว่าโคเอะนะครับฟูมิโกะคนนี้เป็นผู้ที่วางแผนการในการบุกจีนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่นานกิงโดยที่หนึ่งบุคคลที่เป็นสถาปนิกที่อยู่เบื้องหลังฟูมิย คนนั้นเป็นผลผลิตของแนวความคิดแบบเมจิคนนั้นมีชื่อว่าโตโจทย์ฮิเดกิซึ่งณเวลานั้นคือรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสงครามและที่เราจะได้ยินไหมใช่แค่บุกไปเปล่าๆนะครับสังหารคนและข่มขืนผู้หญิงรวมทั้งหมดที่เขาเรียกกันว่าเดอะรฟออฟนานกิงหนึ่งพันเก้าร้อยสามสิบเจ็ดที่ยังคงเป็นตราบาปจนถึงทุกวันลองคิดดูแล้วกันว่า ญี่ปุ่นมีฐานสี่ล้านคนในการบุกเข้าไปจีนเห็นทราบไหมครับว่าจีนมีทหารกี้น้อยไม่ทราบเลยครับสิบสี่ล้านนายโอเยอะกว่านะจะสู้ไม่ได้ครับ ญี่ปุ่น เทรนด์ทหารด้วยแนว อังกฤษฝรั่งเศสอเมริกันอาวุธแข็งแกร่งมากเพราะใครจะบอกว่าอุตสาหกรรมญี่ปุ่นสู้ฝรั่งไม่ได้เขาผลิตเครื่องบินรบได้นะฮะผลิตเรือรบได้เนี่ย ไม่ใช่เรื่องใหญ่แล้วครับแข็งแกร่งมากเป็นประเทศที่แสนยานุภาพไม่ว่าจะเป็นฮิวแมนแวร์ฮาร์ดแวร์ กลยุทธ์การทูตมีทุกอย่างหนึ่งพันเก้าร้อยสามสิบเจ็ดญี่ปุ่นก็ รู้สึกว่านี่คือจักรวรรดิญี่ปุ่นแล้วเราแผ่ขยายอำนาจของเราไปได้แล้ว แต่ประเด็นคือ ถ้าเคนเป็นอังกฤษและฝรั่งเศส และดัด ที่มีอาณานิคมอยู่ในบริเวณดังกล่าวนอนหลับไหมครับไม่น่าจะได้นอนไม่หลับแล้วครับนี่ชักจะเหิมเกริมไปแล้วนะคือใกล้ละใกล้ละมายึดจีนในมณฑลชายฝั่งและที่นานกิงเป็นการกระทำที่ที่บอกว่าเป็น สิ่งที่ทั่วโลกรับไม่ได้นะครับในเวลานั้นทั่วโลกเริ่มหันมองญี่ปุ่นอย่างไม่ไว้วางใจแล้วก่อนหน้านี้ยังถือว่าคงมีแนวโน้มว่าคงจะหยุดขยายอำนาจไม่ใช่ล่ะถ้าคุณลงมาอีกนิดหนึ่งอ่ะคุณเจอใครครับเวียดนามเวียดนามใครครับฝรั่งเศส ฝรั่งเศสเริ่มไหวตัวละเนคตอบโดนเเราแน่ๆเลย ฝรั่งเศสมีความวิตกสหรัฐอเมริกาเริ่มต้นอลนะครับตอนนั้นประธานวิปเวร เริ่มลังเลแล้วว่า คงไม่ธรรมดาแน่ๆล่ะนะครับแล้วก็ฟางเส้นสุดท้ายครับหนึ่งพันเก้าร้อยสี่สิบคือปีที่ญี่ปุ่นก็การเหิมเครื่องเพิ่มเติมขึ้นนั่นคือการบุกเข้าไปที่อินโดจีนอินโดจีนของฝรั่งเศส ฝรั่งเศสบอก ถ้าเราโดน อเมริกาสั่งเตรียมตัวนะเพราะอเมริกามีใครครับฟิลิปปินส์กับกลุ่มอังกฤษมีใครล่ะ มาลายูสิงคโปร์ฮ่องกงถัดไปถ้าข้ามประเทศไทยได้นะฮะ พม่าและต่อไป บริติชอินเดียท่านโดนแน่นอนแค่เราโดนก่อนสหรัฐอเมริกาอังกฤษเนเธอร์แลนด์ไม่ไว้วางใจแล้ว คนที่สามารถมีอิทธิพลเหนือญี่ปุ่นได้มากที่สุดคือคู่ค้าที่สำคัญที่สุดของญี่ปุ่นครับและชาตินั่นคือสหรัฐอเมริกา รูสเวลท์หันมามองญี่ปุ่นมากกลัวมากเพราะฉะนั้นเราจะใช้วิธีการเอ็มบาร์โกไม่ค้าขายด้วยธรรมสามอย่างนะครับหนึ่ง ปิดคลองปานามา ให้ญี่ปุ่นไม่สามารถล่องเรือข้ามข้ามคลองปานามาไปยังแอตแลนติกได้สองสิ่งที่ญี่ปุ่นต้องการมากๆสองอย่าง เล็ก ญี่ปุ่นนำเข้าเหล็กจำนวนมากไม่ว่าจะเป็นเหล็กที่ใช้แล้วนะครับถูกครับเพื่อเอามาทำเป็นอาวุธและพัฒนาเศรษฐกิจจากสหรัฐฯเหล็กทั่วไปเอามาจากสหรัฐ ยิ่งไปกว่านั้นน้ำมันเก้าสิบสี่เปอร์เซ็นต์เอามาจากสหรัฐโอ้โหพึ่งพาเยอะมากเพราะฉะนั้น แฟรงค์ดาราหนดเว้น เราต้องหยุดญี่ปุ่นปิดทองปานามาหยุดการส่งเล็กหยุดการส่งน้ำมันนี้เหมือนยุคนี้กับจีนเลยนะฮะโอ้โหเซมิคอนดักเตอร์อะไรแบบนี้เหมือนเลยนะมันทำให้ญี่ปุ่นญี่ปุ่นในใจ เรารู้ล้ะเพราะฉะนั้นแผนการต่อไปของเราในการที่จะขยายอำนาจ เราจะต้องทำให้สหรัฐอเมริกาปีกหักซะก่อน เล่นใหญ่มากแต่ญี่ปุ่นและคิดนะครับว่า ณเวลานั้นครับปกติแล้วพระจักรพรรดิญี่ปุ่นณเวลานั้นก็คือโชว์ก็คือพระจักรพรรดิฮิโรฮิโตเนี่ย พระองค์บอกว่าไม่ได้เราจะไปโจมตีคือจริงๆปกติพระองค์จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมืองนะฮะดังจะเห็นได้ผมต้องบอกแบบนี้บางคนบอกว่าไม่หรอกเพราะจักรพรรดิเกี่ยวข้องดูง่ายๆนะครับแม็คอาเธอร์ไม่จับพระจักรพรรดิฮิโรฮิโตเป็นอาชญากรสงครามสำหรับชัดเจนว่าเพราะไม่เกี่ยวข้องยุ่งเกี่ยวกับทางการเมืองนะครับ แต่ว่าพระองค์ก็ให้คำแนะนำนะครับณเวลานั้นเนี้ยคนที่อยากจะทำสงครามกับสหรัฐฯมากเป็นรัฐมนตรีช่วยกระทรวงสงครามมีชื่อว่าโตโจฮิเดกิ ซึ่งต่อมาก็คือคนที่สั่งกดปุ่มระเบิดไปที่ฮาร์เบอร์นะครับที่สุดแล้ว พระองค์บอกว่าในเมื่อบรรดาผู้นำเหล่าทัพของพระองค์อยากจะให้ไปโจมตีเพื่อขยายอำนาจในเอเชียสองอย่างนี้พู่กันนะฮะ โอเค ท่านจะทำก็ได้นะครับซึ่งจริงๆแล้วต้องบอกแบบนี้นะครับว่าในปีหนึ่งพันเก้าร้อยสี่สิบเอ็ดนี้เนี่ยหลังจากที่ญี่ปุ่นเองเนี่ยเขาเริ่มรู้ตัวละว่า ณเวลานี้มหาอำนาจตะวันตกมองเขาด้วยความไม่ไว้วางใจสิ่งที่เขาทำครับหาเพื่อนcเรื่องการทูตญี่ปุ่นเก่งถูกไหมฮะ ญี่ปุ่นทำไง เบอร์ลินโตเกียวเอเชียโรมโตเกียวเอเชีย ติดต่อกับเยอรมันและอิตาลีบอกว่าในแนวรบแปซิฟิกท่านไม่ต้องห่วงกองทัพพระจักรพรรดิจะอยู่กับท่านโอ้โหเพราะฉะนั้นกันยายนครับของปีหนึ่งพันเก้าร้อยสี่สิบเอ็ดนะครับจึงได้มีการลงนามครับเขาเรียกว่า การลงนามกันของสามภาคีของอักษะนะครับของเยอรมันครับโยอาคิมฟอนริบเบนช็อปรัฐมนตรีต่างประเทศของอิตาลีลูกเขยมุโสลินีนะครับกันและยันซาชิอาโนและของญี่ปุ่นนะครับก็คือท่านครุสคเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศสามคนลงนามกันที่เบอร์ลิน พอรู้แล้วว่าในอนาคตถ้าเอี่ยวสหรัฐ นะครับมีแนวโน้มว่าญี่ปุ่นอาจจะต้องเจอสงครามที่หนักไปกว่าที่ตัวเองเจอต้องหาพันธมิตรและต้องหาพันธมิตรอย่างน้อยที่สุดสบายใจไว้ก่อน และในที่สุดครับ ญี่ปุ่นวางแผนแบบนี้เป้าหมายหลักของญี่ปุ่นคือการที่จะจะเก็บอาณานิคมในพื้นที่เอเชียจริงๆเป้าหมายหลักไม่ใช่สหรัฐนะครับสิ่งที่ญี่ปุ่นอยากได้มากที่สุด คือดัตช์อีสต์อินเดียอินโดนีเซียครับก็อินโดนีเซียเพราะ น้ำมันถูกไหมฮะมันจะได้ไม่ต้องพึ่งพาสหรัฐฯพึ่งพาสหรัฐฯและนั่นคือถังน้ำมันใหญ่เพราะต้องไม่ลืมว่าบริษัทเช่นเขาก็อยู่ที่ดัตช์อีสต์อินเดียก็คืออินโดนีเซียเยอะมากต่อมาครับญี่ปุ่นอยากได้ฮ่องกง มลายูและญี่ปุ่นอย่าเข้าไปเจอกับอังกฤษครับอยากบวกบวกเพราะฉะนั้นทำยังไงก็ได้ต้องเข้าไปที่อินเดียให้ได้วางแผนการเอาไว้แผนการทั้งหมดนี้ถ้ามีสหรัฐยังคงเข้มแข็งอยู่เราจะเดินหน้าไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น อย่ากระนั้นเลยเราจะต้องมีการเตรียมกันทุกอย่างในเวลาเดียวกันเห็นฝั่งอาจจะแปลกใจเพราะฉะนั้นครับสิ่งที่คิดคือเราจะทำทุกอย่างไปพร้อมๆกัน เวลาที่เราอ่านประวัติศาสตร์เห็นเพ้อหาเบอร์จบแล้วก็จบแต่เราไม่รู้ว่าต่อจิ๊กซอว์กลับ ภูมิภาคอื่นยังไงเคนทราบไหมครับว่า เจ็ดธันวาคมหนึ่งพันเก้าร้อยสี่สิบเอ็ดโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์เวลาเจ็ดนาฬิกาสามสิบห้านาที หลังจากนั้นถล่มกองเรือที่เพื่อทาบอร์นะครับซึ่งก็ต้องใช้คำว่าโจมตีได้เพราะว่าสหรัฐไม่ได้รู้ก่อนเขาเรียกแท็กบ่ายเซอร์ไพรส์และจดหมายประกาศสงครามถึงหลังจากที่โจมตีจบไปแล้วซึ่งมันใช้คำว่าถ้าผิดธรรมเนียมต้องประกาศก่อนอ่ะเลยได้อีกฝ่ายหนึ่งก่อนฟุตบอลนะครับคุณต้องเป่านกหวีดก่อนไม่คุ้นเลย นะครับแต่ในวันเดียวกันครับในวันเดียวกันฮะบุกฟิลิปปินส์วันเดียวกันฮะขากลับโจมตีพยาบาลเสร็จปั๊บวกกลับมาทางตะวันออกไปฟิลิปปินส์ผู้บัญชาการทหารสหรัฐที่ฟิลิปปินส์มีชื่อว่า แม็คอาเธอร์ครับแม็คอาเธอร์ วางแผนผิด พ่ายแพ้ที่สุดสี่ฟิลิปปินส์จากนั้นวกต่อมาครับ จริงๆแล้ววางกองกำลังเอาไว้ที่คอคอดกลับและสงขลาบ้านเรา ในวันเดียวกันในวันต่อมาวันที่เจ็ดถัดมาวันที่แปด บุกมาลายูสิงคโปร์ฮ่องกง อูเปิดแนวรบเยอะมากนะฮะในครั้งเดียวครับวางแผนไว้แล้วเพราะฉะนั้น เสียอะไรบ้าง อินโดจีนที่เสียไปก่อนหน้านั้นแล้วนะครับสิ่งที่เสียต่อมาก็คือมลายูสิงคโปร์ฮ่องกง นะครับฟิลิปปินส์กวงจากนั้นเข้ามาต่อที่ไหนครับถูกต้องครับ ในเวลานั้นนะครับเอกอัครราชทูตญี่ปุ่นประจำประเทศไทยครับท่านใช้จิต โทรศัพท์หารัฐมนตรีต่างประเทศของไทยเวลาตีสองนั้นคือท่านดิเรกชัยนามบอกว่าเรากำลังจะผ่านมาแผ่นดินของท่านห้าชั่วโมงหลังจากนั้นเจ็ดนาฬิกาตรง จอมพลปพิบูลสงครามจอมพลแปลกพิบูลสงครามบอกว่าเราจะไม่ต้านทานเปิดให้เข้ามาเลยบางคนใช้คำว่าไทยแพ้ญี่ปุ่นบางคนบอกว่าไทยยอมจำนนแต่ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแต่ประเทศไทยก็เลยไม่ถูกรุกรานอ๋อเพราะเป้าหมายของญี่ปุ่นคือการที่เขาต้องการไปบวกกับชาติฝรั่งขาวครับเขาไม่กล้าบวกกับเราใช้เป็นทางใช้เป็นทางผ่านที่วางกำลังเป็นที่อะไรบ้างที่สุดก็เลยข้ามผ่านเข้าไปพยายามก็คือจะสร้างสะพานข้ามแม่น้ำแคว เพื่อที่จะเข้าไปในโซนของทหารอังกฤษตรงกาญจนบุรีกาญจนบุรีนะครับ ถ้าเราตรงนี้คงอีกยาวนานแต่เอาเป็นว่าโดยสรุปแล้วในที่สุดก็รู้ว่าสหรัฐอเมริกาประกาศสงครามกับญี่ปุ่นนะครับจริงจริงแล้วชาติแรกที่ประกาศคืออังกฤษอังกฤษเนี่ยตั้งใจมานานแล้วเพราะรู้ว่าเป้าหมายต่อไปเนี่ยคือบิดเอเชียแน่นอนนะครับแล้วก็จะไล่มาเลยฝรั่งเศสนะครับออสเตรเลียเนเธอร์แลนด์สหรัฐอเมริกาโดยแฟรงค์เดอลาโนรูสเวลท์และท้ายที่สุดสงครามโลกให้ทุกคนก็คงทราบกันหัรบกันที่สุดแล้วญี่ปุ่นก็ต้องยอมแพ้ในเดือนกันยายนของปีหนึ่งพันเก้าร้อยสี่สิบห้า ขอน่าสนใจครับก็คือ พระจักรพรรดิเนี่ยไม่ได้ถูกตั้งข้อหาอาชญากรสงครามญี่ปุ่นทางด้านสหรัฐอเมริกาเชื่อว่า ถ้าเกิดว่ามีการเอาพระองค์ขึ้นด้วยนะครับที่สุดแล้วอาจจะนำไปสู่ สถานการณ์ที่อาจจะปั่นป่วนมากขึ้นที่สุดแล้วพระจักรพรรดิฮิโรฮิเตะพระองค์ก็ได้อยู่ตรงนั้นแต่ในขณะเดียวกันคนญี่ปุ่นหลายๆคนเลย รับไม่ได้กับความพ่ายแพ้ก็อย่างที่เราเห็นนะครับอย่างเช่นกรณีของตัวละครสมมติก็คือเรียนศพนะครับทานิมูระก็คือสามีของโอชินก็ฆ่าตัวตายนอกจากนี้อดีตนายกรัฐมนตรีของญี่ปุ่นซึ่งมีความภาคภูมิใจกับกองทัพพระจักรพรรดิญี่ปุ่นมากก็คือทางด้านของอดีตนายกรัฐมนตรีก็คือฟูมิยนะครับที่สุดก็ฆ่าตัวตายด้วยการกินไซยาไนด์นะครับฮิเดกิโตโจเองก็ถูกขึ้นศาลนะครับอาชญากรสงครามและในที่สุดก็ต้องจบชีวิตลงนะครับ นั่นก็เป็นทั้งหมดครับที่สุดแล้วญี่ปุ่นกลับมาประเทศเต็มไปด้วยซากปรักหักพังถูกไหมฮะ จริงๆแล้วถ้าบอกว่าทำไมอเมริกาต้องใช้ปรมาณูญี่ปุ่นเองรู้ทุกก้าวนะครับว่าอเมริกาจะเคลื่อนทัพยังไงญี่ปุ่นเป็นเกาะถูกไหม การเคลื่อนกำลังรบเป็นการเคลื่นเป็นแนวเส้นตรงไม่สามารถที่จะมีรูปแบบที่หลากหลายได้เพราะฉะนั้นสหรัฐโดยมองว่าถ้าหากว่า ไม่ใช่ลูกนะ คงไม่ได้แล้วถามว่าทำไมไม่เป็นระเบิดโตเกียวน่าสนใจนะฮะทำไมต้องเป็นพวกอีฮิโรชิมาพวกนี้เพราะว่าฮิโรชิมาครับเป็นแหล่งผลิตเหล็กกลางครับเป็นแหล่งผลิตเหล็กกล้าที่จะนำไปใช้ในการต่อรพและเครื่องบินรบเพราะฉะนั้นญี่ปุ่นก็เลยตกอยู่ในสภาพผู้พ่ายแพ้สงครามเขาเรียกว่าอัลคอนดิชั่นแนลเซอร์เรนเดอร์นะครับสหรัฐอเมริกาเข้ามาวางกฎระเบียบใหม่ให้ญี่ปุ่นแต่ที่น่าสนใจที่เหลือจะคุยกันต่อหน้าคือ ทั่วโลกรู้แล้วครับว่าถ้าชนะสงคราม แล้วทำให้อีกฝ่ายนึงจนตรอกทำให้อีกชาติหนึ่งผู้แพ้สงครามจนตรอกที่สุดแล้วเขาจะกลับมาดูขึ้นเหมือนเยอรมนีเหมือนกรณีของเยอรมันเพราะฉะนั้นสหรัฐอเมริกาก็เลยมีการให้เงินสนับสนุนหลายประเทศรวมถึงประเทศผู้แพ้สงครามเช่นเยอรมันผ่านมาชาวแพลงญี่ปุ่นเองก็เช่นเดียวกันแต่ขณะเดียวกันมีการแบนไม่ให้ญี่ปุ่นมีกองทัพ เป็นเวลาเก้าสิบเก้าปีมีได้แค่กองกำลังป้องกันตนเองจนถึงวันนี้เลยจนถึงวันนี้ซึ่งญี่ปุ่นเองก็คงจะต้องโหวตในเวลาใกล้แล้วล่ะครับว่าเค้าจะมีกองทัพอีกหลังจากเก้าสิบเก้าปีหรือไม่เพราะภัยคุกคามที่มาจากเกาหลีเหนือกับจีนเองก็ทำให้พวกเขาเนี่ยลำบากใจพอสมควรนะครับถึงตรงนี้น่าสนใจมากว่าจากประเทศที่วางรากฐานทางการทหารทางการเมืองเศรษฐกิจขึ้นมาเป็นมหาอำนาจสามารถที่จะชนะฝรั่งขาวได้จนมาสงครามโลกครั้งที่สอง โอ้โหเรียกว่าเป็นมหาอำนาจที่แบบเหิมเกริมมากเลยเนี่ยการพ่ายแพ้สงครามโลกครั้งที่สองนั้นมันสร้าง บทเรียนและญี่ปุ่นสร้างความเจ็บปวดหรือว่ามันทำให้ญี่ปุ่น เป็นอะไรจนถึงวันนี้โอ้โหเป็นคำถามที่ดีมากนะครับผมว่าข้อแรกเลยก็คือ ถ้าถามเนี่ย ญี่ปุ่นได้พิสูจน์มาแล้วครับว่าพวกเขายิ่งใหญ่ขนาดไหน แต่สิ่งที่พวกเขามีเขาคิดว่าพวกเขาจะไม่หยุดเพียงแค่นี้พวกเขาต้องพิสูจน์ตัวเองให้เห็นว่าชาติเขาเป็นชาติที่ยิ่งใหญ่ความมุ่งมั่นอยู่ถ้าถามว่าเรื่องความแค้นเนี่ยต้องบอกแบบนี้ครับว่า ทหารญี่ปุ่นเสียชีวิตในสงครามมหาศาล คนที่เป็นคนที่ใช้คำว่าอยู่ในลัทธิทหารนิยมของกองทัพพระจักรพรรดิญี่ปุ่นไม่อยู่แล้วถูกไหมฮะเพราะฉะนั้นการที่สหรัฐอเมริการ่วมกับ กลุ่มผู้บริหารญี่ปุ่นชุดใหม่ซึ่งในเวลานั้นหนึ่งในเงื่อนไขคือรัฐมนตรีที่เคยเซิร์ฟในยุครัชสมัยของโชว์จะกลับมาเป็นนักการเมืองอีกไม่ได้ก็มีความหมายทุกอย่างต้องเริ่มต้นกันใหม่หมด เมื่อทุกอย่างหันทิศไปทางเศรษฐกิจพวกเขาคิดว่านี่คือกระดานใหม่ในการที่พวกเขาจะพิสูจน์ตัวเองให้เห็นว่าไม่ว่าจะให้เราทำอะไร เราจะเหนือกว่าผู้อื่นเสมอเพียงแต่อาจจะเปลี่ยนสนามเปลี่ยนรูปแบบไปขอยกตัวอย่างครับเมื่อสองปีที่แล้วนะครับเป็นปีที่ ค่ายรถยนต์มาสด้าครบรอบหนึ่งร้อยปี นะครับ เรื่องที่น่าสนใจมากคือสำนักงานใหญ่ของมาสด้าจุดกำเนิดมาสด้าอยู่ที่เมืองเลย ฮิโรชิมาครับ มาสด้าเนี่ยเขาผลิตรถมาช่วง ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง ไม่เหลือเลยนะคะ แต่ผู้บริหารซึ่งวันที่ญี่ปุ่นหย่อนระเบิดลงไปที่โรชิมาร์เนี่ยนะครับเป็นวันเดียวกับวันเกิดของผู้ก่อตั้งมาสด้านะครับบอกว่าเราจะต้องผลิตรถคันแรกกลับมาให้ได้ภายในเวลาสามอาทิตย์ คือมันบอกอะไรครับกับคนชาติเนี่ย เราไม่มีคำว่าพ่ายแพ้ล้มกี่ครั้งก็จะลุกขึ้นแผ่นดินไหวที่ราบขั้นตกเราก็สร้างทุกอย่างขึ้นมาใหม่ ระเบิด ถล่มเราเป็นจุนเราก็จะกลับมาได้เราต้องผลิตรถคันแรกให้ได้ภายในเวลาสามอาทิตย์อ่ะคือคือ ต้องแข็งแกร่งเบอร์ไหนอ่ะแล้วทุกคนร่วมใจกันมันจะดีไม่ดีไม่รู้เราต้องสร้างมาสร้างขึ้นมาใหม่และไม่ใช่แค่มาสร้างนะฮะ คนญี่ปุ่นทั้งหมดพูดว่าเราจะกลับมาใหม่ อืม มันมองมุมนึงก็โอเคผมว่ามุมนี้เดี๋ยวคุยกันต่อว่าฮิวแมนแวร์ลมแปดครั้งลุกขึ้นเก้าครั้งเราจะมีสำนวนหรือว่าถ้าใครเคยดูหนังเรื่องอเวเขาก็จะมีเค้าจะมีการสอนหรือว่าตัวละครของญี่ปุ่นที่แบบมีความหวังอยู่เสมอนะครับแต่มองนึงผมอยากมองด้านดาร์กใส่บ้างดีกว่าผมคิดเราพูดกันว่านานกิงนี้ถือว่าเป็นโหโหดอย่างมากนะครับหรือว่าประเทศอย่างเกาหลีเองเนี่ยโอ้โหก็เหมือนกัน เกลียดญี่ปุ่นมากๆในช่วงเวลาอย่างเหี้ยมโหดแม้แต่จีนเองอะไรแบบเนี้ยมุมนี้ตอนที่เขาพ่ายแพ้สงครามมันทำให้เขามี เขาเรียกว่า จริยธรรมอะไรในตัวเองเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยแค่ไหน เป็นคำถามที่ดีมากและต้องข้อเปรียบเทียบด้วยนะ ญี่ปุ่นกับเยอรมันแตกต่างกันมากครับในประเด็นนี้เยอรมันคือบรรจุเอาไว้ในบทเรียนว่า พวกเราเคยทำอะไรผิด และไม่ว่าจะมีคนพูดกี่ครั้งคนเยอรมันก็จะอธิบายใจเย็นอธิบายฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นพร้อมกับยอมรับว่าเขาผิดและมันผ่านไปแล้วและมันจะไม่เกิดขึ้นอีกแต่ในขณะที่ญี่ปุ่น ไม่มีบทเรียนนั้นไม่มีบทเรียนนั้นไม่มีบทเรียนเพื่อที่จะบอกคุณว่าครั้งหนึ่งเราผิด อาจมีให้รู้แต่ว่าไม่ได้ซีเรียสอย่างเยอรมันไม่ได้ออกมาขอโทษขนาดนั้นอย่างเยอรมันนีจำได้ไหมวิลลีบรันคุกเข่าขอโทษที่โปแลนด์เพราะเขาฆ่าคนโปแลนด์คนอยู่ที่โปแลนด์ไปเยอะมากแต่ญี่ปุ่นคือ ผ่านไปเยอรมันนี้มีอนุสาวรีย์เลยนะเป็นเรื่องเป็นราวนะครับที่เคารพโค้ชพูดถึงการที่เขาไปฆ่าล้างเผ่าพันธุ์คนอื่นคือแต่ละประเทศก็เทคต่างกันเขาก็มองว่าคนรุ่นใหม่ที่เกิดมา ไม่จำเป็นต้องรู้สิ่งนั้นเพราะประเทศเขาเริ่มต้นใหม่แล้ว เปลี่ยนยุคถ้ายุคหนึ่งเขาเปลี่ยนจากโชกุนมาสู่ยุคเมจิ ได้ผ่านไทโชผ่านโชว์มา คันโตก็เกิดมาแล้วอ่ะ เราก็เปลี่ยนใหม่สี่แล้วก็เป็นยักษ์ใหญ่ทางเศรษฐกิจ เพราะฉะนั้นถ้าเกิดเรามองภาพนี้จะเห็นการเปลี่ยนแปลงญี่ปุ่นคือเราจะไม่เห็นคนญี่ปุ่นแบบเดียวกับที่รุ่นปู่ย่าตายายเราบอกว่าคนญี่ปุ่นเหี้ยมโหดอีกเลย เขาอาจจะมองว่านี่เป็นมุมที่ถูกต้องก็ได้ว่าเริ่มต้นใหม่ไปเลยเริ่มต้นใหม่และในปัจจุบันนี้เราก็จะได้เห็นคนญี่ปุ่นที่ก้าวร้าวกระหายสงครามเราก็จะไม่เห็นหนังที่ทำให้มีความรู้สึกรุกรบว่าญี่ปุ่นต้องไปรบกับใครเห็นมะเรื่องต่างๆที่เราเห็นแล้วรู้สึกว่าธรรมชาติก็น่ารักคิดถูกมั้ยฮะแต่เราจะรู้สึกว่าเหมือนเขาเปลี่ยนจังหวะว่าเขาเป็นยักษ์เศรษฐกิจ เขาเป็นยักษ์ทางเทคโนโลยีเขาเปลี่ยนไปเหมือนกับภาพตัดตอน จบแล้วเริ่มต้น สิ่งที่ย้ำนะครับบางคนก็พูดถึงการปฏิรูปเมจิจะพูดว่า เห็นไหมความทันสมัยเนี่ยทำให้ลูกทำให้ญี่ปุ่นเจริญ แต่เราบอกเขาว่าแผนการในการเวสเทิร์นในเซชั่นทำให้เป็นตะวันตกอินดัสเทรียลไลเซชั่นทำให้ปรึกษากรรมอิเล็คทริคฟิเคชั่นทำให้เป็นไฟฟ้า มูร่าเซชั่นทำให้ทันสมัยถ้าปราศจากซึ่งฮิวแมนแวร์ซึ่งฮิวแมนแวร์ญี่ปุ่น ต้องบอกนะครับว่าเป็นผลจากการสั่งสมวัฒนธรรมและวิถีชีวิต มาเป็นเวลาเป็นร้อยเป็นพันปี ความนิ่ง ความโฟกัสการทำอะไรนะครับโคดาวาริ ทุกอย่างทำแล้วต้องทำดีที่สุดเพอร์เฟ็คชั่นนิสต์วิคแพ็ค ชอบคำพูดนี้เดี๋ยวคงต้องใช้ตอนหน้าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นปฏิรูปเมจินะฮะ ปฏิรูปเมจิคือทิศทางแต่ฮิวแมนแหวนที่ใส่เข้าไปอ่ะคือผลจากวัฒนธรรมของการทำทุกอย่างอย่างสมบูรณ์แบบที่สุดที่ปลูกฝังมาเป็นเวลายาวนานและนั่นคือพื้นฐานที่ทำให้ญี่ปุ่นกลับมาใหม่อย่างยิ่งใหญ่ได้แต่เฮียมองไหมครับว่าอันนี้อาจจะเป็นมุมมองส่วนตัวก็ได้นะว่าการที่ญี่ปุ่นไม่ได้ทำแบบเยอรมนีคือเป็นผู้ที่แพ้สงครามแล้วไปกระทำชำเราคนอื่นเยอะมากเนี่ยมันก็ส่งผลเสียในอีกด้านหนึ่งในหลายด้านเช่นสร้างความไม่พอใจสร้างความคับแค้นหกประเทศอื่น ก็คิดแบบนี้แล้วกันว่า มุมมองของคนก็แตกต่างกันญี่ปุ่นเค้าคงมองแล้วว่าวิธีแบบเนี้ย ถ้าเกิดว่าเราทำ อาจจะมีคนกลับมาแล้วคิดว่าเรากลับมาสร้างจักรวรรดิญี่ปุ่นใหม่ๆมันก็เป็นมันก็มันก็เป็นไปได้อันหนึ่งนะว่าคุณไปกระตุ้นกระตุ้นว่าเราแพ้แต่คณะหนึ่งอีกฝ่ายนึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งจีนเนี่ยเมื่อสักครู่ที่เอ่ยเมื่อตอนที่แล้วที่เราเอ่ยถึงศาลเจ้ายาสุคูนิจริงๆแล้วศาลเจ้ายาสุคูนิเนี่ยสร้างขึ้นมาในตอนสงครามโบชินซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับการขยายนชนะฮะแต่ครั้งใดก็ตามที่นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นไปสุสานนี้ซึ่งสุสานเนี่ยใครก็ตามที่พลีชีพ ในญี่ปุ่นยุคใหม่ เราจะเป็นโป๊ชิ้นซัสสึมะครั้งใดก็ตามก็คือจะไปอยู่ที่นี่ทั้งหมดครั้งนึงครับทางด้านของนายกรัฐมนตรีโคซิมิจึงอิจิโกะนะครับคนไทยเรียกอาจูอิจิโกะจูนิชิโรโคอิซูมิเนี่ยที่มีผมง่ายสิงคโปร์นะครับท่านก็ไปเคารพ จีนก็จะออกมาแสดงท่าทีว่า ทำไมไปเคารพคนที่เป็นอาชญากรสงคราม ใช่ไหมครับซึ่งมันก็เลยกลายเป็นประเด็นที่แต่ทางญี่ปุ่นเองก็ไม่เคยที่จะบอกว่าเราขอโทษญี่ปุ่นเองเหมือนกับว่าเราทอดทิ้งหนีออกจากความทรงจำให้หมดแล้วเริ่มต้นใหม่แต่แน่นอนว่าชาติที่เขาถูกกระทำ เขาไม่ได้คิดอย่างนั้นซึ่งจะบอกว่าอันนี้ก็เป็นเรื่องที่ว่ามันกลายเป็นข้อพิพาทครั้งใดก็ตามที่มีเรื่องของศาลเจ้ายาสุคูนิ มันก็เลยกลายเป็นประเด็นอยู่ต่อเนื่องเกาหลีถ้าเราเห็น เกาหลีนี่แทบไม่มีผลิตภัณฑ์ของญี่ปุ่นแล้วดูซีรี่ส์เกาหลีแทบไม่มีโดเรม่อนไม่มีตัวการ์ตูนญี่ปุ่นเพราะว่าเกลียดมากมันไม่ใช่ซึ่งเราก็เข้าใจเขานะครับมันก็เลยกลายเป็นเรื่องที่ น่าสนใจแล้วโทรกันว่า เรื่องเดียวกันอ่ะมันส์ดีแตกต่างกันใช่ไหมครับโพสต์ไม่เหมือนกันในขณะที่เยอรมันเองถึงแม้จะสอนทุกวันก็ไม่มีคนเยอรมันคนไหนลุกขึ้นมาแล้วพูดว่าเราต้องล้างแค้นพวกเขาในขณะที่ญี่ปุ่นเองก็มีสิทธิ์คิดว่าถ้าเกิดว่าเราสอนเขาไปคนญี่ปุ่นอาจจะก้าวร้าวมากขึ้นแล้วกลับมาเป็นลัทธิทหารนิยม อย่างคนเอะหรืออย่างโตโจ้ ก็ได้แล้วแต่มุมมองคนแต่ว่าเขาเลือกที่จะใช้วิธีนั้นแต่ถ้าดูเอาขำในเวลานี้เราก็จะพบว่าญี่ปุ่นเองในฐานะที่เขามีกองกำลังปกป้องชาติเราก็ยังไม่เห็นว่าเขาเคลื่อนไหวอะไรที่เป็นความก้าวร้าวแต่ก็อาจจะเป็นเวลากองกำลังเล็กในขณะที่จีนขยายตัวมากขึ้นนั่นก็เป็นอดีตนะฮะทีนี้ก่อนที่จะไปสู่ตอนถัดไปครับอาจจะหินสักเล็กน้อยเป็นทีเซอร์ละกันนะครับว่าหลังจากที่แพ้สงครามมาเนี่ยญี่ปุ่นวางรากฐานใหม่ในเชิงเศรษฐกิจอย่างไรครับ รีวิวสักเล็กน้อยประเทศอะไรครับที่จะสามารถกลับมาได้จากภัยสงครามและจีดีพีเติบโตนะครับสิบเปอร์เซ็นต์ทุกปีติดกันเป็นเวลาสิบปีโดยเฉลี่ยคือเศรษฐกิจใหญ่ขึ้นหนึ่งเท่าตัวนะครับและขยายตัวอย่างรวดเร็วและเป็นเศรษฐกิจใหญ่ที่สุดอันดับที่สองของโลกและสามารถที่จะครอบครองนะครับสัดส่วนในอุตสาหกรรมสำคัญๆหลังสงครามโลกครั้งที่สองได้เยอะเท่าญี่ปุ่นทั้งที่แพ้สงครามมาที่น่าสนใจมากครับมนุษย์ประเภทใดจึงสามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ดีเลิศที่สุดได้ตลอดเวลา ฮิวแมนแวร์เลยครับเคนฮิวแมนแวร์ของเขาตอนหน้าจะมาพูดว่าวิธีการในการกล่อมเกลาคน ต้องใช้คำว่าเทลองคิดดูนะครับว่าถ้าการทำคนสักกลุ่มหนึ่งสักล้านคนให้เป็นคนที่มีประสิทธิภาพมันก็ไม่ง่ายแล้วแต่การทำให้คนประมาณหนึ่งร้อยล้านคนมีประสิทธิภาพได้อย่างยิ่งใหญ่และพร้อมเพรียงมัน แทบจะเป็นไปไม่ได้แต่เขาทำได้แต่ขณะเดียวกันครับ จุดพลิกผันนะครับคืออะไรและการที่ทำให้หลายคนตั้งข้อคำถามนะครับเกี่ยวกับญี่ปุ่นว่า กระแสดิจิทัลญี่ปุ่นไปหน่อย กระแสอีวีทำไมญี่ปุ่นไม่เปรี้ยง เราจะได้มาตอบกันนะครับแต่สำคัญมากๆว่าทำไมเราไปที่ญี่ปุ่นงานบริการโอโมเตะนาชิก็สุดยอดงานอุตสาหกรรมก็สุดล้ำอาหารก็ยอดเยี่ยมกีฬาก็ยิ่งใหญ่จริงทั้งหมดนี้มันมีคำตอบนะครับ มีคำตอบ ต่อหน้าคุยกันสึคุครับปิดแบบการ์ตูนญี่ปุ่นเลยครับแล้วก็พูดแบบว่าในรถไฟญี่ปุ่นพวกซึ่งมีวะสถานีน่าจะดีมากครับขอบคุณครับ ก็สีเกรดสอบหัวโบ๋อนามัยแก่แกรนด์ ดิสสแตนเดอะพอร์ทกลับไอ้อบจโหวตโยอีก